چسب صنعتی ، تعریف ، توضیح

با پیدایش چسب های سنتزی ساخته شده در صنعت پلیمر، چسب های سنتی و گیاهی و حیوانی کاربردشان را در صنایع از دست دادند.

از چسب ها برای اتصال دادن پلاستیک ها، چوب ها، کاغذ، سرامیک و فلزات استفاده فراوانی می شود.

خاصیت چسبانندگی یک بسپار به نیروهای چسبندگی آن بستگی دارد.

بعضی از بسپارها به خاطر داشتن گروه هایی با جاذبه های واندروالسی بیشتر چسبندگی خوبی دارند.

بسپارهایی که چسبندگی خوبی نداشته باشند با افزودن یک اسید آلی یا موادی که گروه هایی با جاذبه واندروالسی دارند،

به صورت قابل اتصال در می آید. برای هر ماده ای با توجه به جنس و ساختار و نوع استفاده باید چسب مناسبی انتخاب کرد.

امکانات بشر می تواند بوسیله چسب ها اصلاح گردد. این مطلب، شامل استفاده از سیمان های سخت شده توسط UV در

دندانپزشکی و سیمان های پیوند آکلریلیک در جراحی استخوان می باشد.

چسب صنعتی و انواع آن

اپوکسیدها، بهترین نوع چسب های شناخته شده ساختمانی هستند و بیشترین کاربرد را دارند.

رزین اپوکسی که اغلب در حالت معمول استفاده  می شود، معمولاً دی گیلیسریل اتر بیس فنل نامیده می شود و

به وسیله واکنش نمک سدیم از بیس فنل A با اپی کلروهیدرین ساخته می شوند.

آمین های آروماتیک و آلیفاتیک به عنوان عامل سخت کننده استفاده می شوند.

این چسب ها به چوب، فلزات، شیشه، بتن، سرامیک ها و پلاستیک های سخت به خوبی می چسبند

و در مقابل روغن ها، آب، اسیدهای رقیق، بازها و اکثر حلال ها مقاوم هستند.

بنابراین کاربرد بیشتری در چسباندن کفپوش های وینیلی در سرویس ها و مکان های خیس و به سطوح فلزی دارند.

وقتی که فنل با مقدار اضافی فرمالدئید تحت شرایط بازی در محلول آبی واکنش کند، محصول که تحت عنوان رزول شناخته شده و

الیگومری شامل فنل های پلدار شده توسط اتروگرومتیلن روی حلقه های بنزن می باشد، بدست می آید.

برای جلوگیری از تشکیل حفره های پر شده از بخار، اتصالات چسب های فنولیک تحت فشار،

معمولاً بین صفحات پهن فولادی گرم شده توسط پرس هیدرولیک سخت می شوند.

به دلیل شکننده بودن فنولیک ها، پلیمرهایی از جمله

پلی وینیل فرمال، پلی وینیل بوتیرال، اپوکسیدها و لاستیک نیتریل اضافه می شود تا سخت تر گردند.

تعدادی از چسب های مورد استفاده برای چوب نتیجه تراکم فرمالدئید با فنول و رزوسینول (۱و ۳ دی هیدروکسی بنزن) هستند.

بقیه با اوره یا ملامین متراکم می شوند.

چسب های ساختاری شامل منومرهای آکریلیک توسط افزایشی رادیکال آزاد در دمای محیط سخت می باشد،

منومر اصلی، متیل متاکریلات       (MMA) می باشد. ، اما موارد دیگری از قبیل اسید متاکریلات برای بهبود چسبندگی به

فلزات به وسیله تشکیل نمک های کربوکسیلات و بهبود مقاومت گرمایی و

اتیلن گلیکول دی متیل اکریلات برای شبکه ای کردن نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

کلروسولفونات پلی اتیلن، یک عامل سخت کننده لاستیک است و کیومن هیدورپراکساید و N,N دی متیلن آنیلین ،

اجزاء یک آغازگر اکسایشی – کاهشی هستند. پیوند دهنده هایی که برای اتصالات محکم مصنوعی به استخوان های انسان و

پوشش های چینی برای دندان ها استفاده می شود نیز بر مبنای MMA هستند و به طورکلی برای چسباندن فلزات،

سرامیک ها، بیشتر پلاستیک ها و لاستیک ها استفاده می شود و اتصالات پرقدرتی را ایجاد می کنند.

چسبهاب صنعتی در طرح ها و مدل های مختلفی وحود دارند

پلیمر آکریلیکی

پلیمرهای آکریلیکی ساختار شبکه ای دارند و نسبتاً نرم هستند. آکریلیک ها در مایعات با دمای جوش زیاد تبدیل به پلیمر می شوند.

روش های سنتز این پلیمرها به شکل در محلول، تعلیقی و امولسیونی است. از نظر سنتز شیمی آلی، فن پلیمرشدن امولسیونی از

مهمترین و بهترین فنون پلیمرشدن این قبیل مواد است. از کاربردهای پلیمرهای آکریلیکی، چسب های حساس به فشار است.

این پلیمرها در ساختار چسب، سطح ثابت و چسبناکی را تشکیل می دهند که با وارد آمدن فشار به سرعت روی انواع مواد می چسبند.

ترکیب پلیمرهای آکریلیکی به طور ذاتی حساس به فشار است. این پلیمرها از مونومرهای نرم (دمای انتقال شیش های کم)،

سخت (دمای انتقال شیشه ای زیاد) و مونومرهای عاملی در زنجیر پلیمر تشکیل شده اند.

به طور معمول آلکیل آکریلا ت ها با ۴ تا ۱۷ کربن می توانند مونومری از چسب های حساس به فشار باشند.

ترکیب پلیمر پایه چسب حساس به فشار، مبتنی بر پلیمرهای آکریلیکی حاوی

شاخه های جانبی فراوانی است که با پیوند استری با هم در ارتباط هستند.

چسب های غیر هوازی در غیاب اکسیژن که یک بازدارنده پلیمر شدن است، سخت می گردد.

این چسب ها اغلب بر پایه دی متاکریلات هایی از پلی اتیلن گلیکول هستند.ک

اربرد این چسب ها، اغلب در محل اتصال چرخ دنده ها، تقویت اتصالات استوانه ای و برای دزدگیری می باشد.

پلی سولفیدها در ابتدا به عنوان درزگیر استفاده می شدند و یک کاربرد مهم درزگیری لبه های آینه های دوبل می باشد.

هر دو برای اینکه واحدها را باهم نگه دارند و مانعی در برابر نفوذ رطوبت ایجاد کنند.

آنها به وسیله بیس (۲- کلرواتیل فرمال) با سدیم پلی سولفید تهیه می شوند و

به منظور کاهش قیمت از پرکننده های معدنی استفاده  می شود.

به عنوان نرم کننده، از فتالات ها و معرف های جفت کننده سیلانی استفاده می شود .

عامل سخت کننده آنها شامل دی اکسید منگنز و کرومات هستند.

چسب های یک جزئی سیلیکون اغلب به چسب های ولکانیزه شونده در دمای اطاق (rtv) معروفند و

شامل پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) با جرم های مولکولی در محدود ۱۶۰۰- ۳۰۰ با گروه های انتهای استات، کتوکسیم یا اتر هستند.

این گروه ها توسط رطوبت اتمسفر، هیدرولیز شده گروه های هیدروکسیل تشکیل می دهند که بعدا با حذف آب متراکم می شوند.

چسب های سیلیکونی نرم و مطلوب هستند و دارای مقاومت محیطی و شیمیایی خوبی هستند.

این چسب ها به عنوان بهترین پوشش برای استفاده در حمام شناخته شده اند.

چسب های تماسی احتمالا از معروف ترین چسب ها بر پایه حلال هستند.  این ها محلول هایی از پلیمر در حلال آلی هستند که

در دو سطح بکار می روند تا متصل شوند. ماده اصلی این چسب ها، لاستیک پلی کلروپرن (پلی کروپرن، پلی کلرو بوتادین) است و

برای چسباندن روکش های تزئینی و پلاستیک های محکم دیگر مثل ABS, DVC به چوپ و

محصولات فلزی و چسب های تماسی DIY برای تخت کفش بکار می روند.

چسب های بر پایه حلال مشهور که در ظروف پماد مانند به عموم فروخته می شوند،

اغلب محلول هایی از لاستیک نیتریل (همو پلیمر یا بوتادین و آکریلونیتریل) در حلال های آلی هستند.

نشاسته، ذرت و غلات، منابع عمده برای استفاده چسب هستند.  موارد مصرف عمده برای چسباندن کاغذ، مقوا و منسوجات می باشد.

کاربردهای آن شامل صفحات موجدار، پاک تهای کاغذی، پنجرگیری تیوپ، چسباندن کاغذ دیواری و چسب های ترشدنی مجدد با آب می باشد.

چسب های ترشدنی توسط آب شامل پلی وینیل الکل (DVOH) که در تمبر های پستی مورد استفاده قرار می گیرند و

از لاتکس صمغ های طبیعی (مثلاً صمغی و دکسترین) و پلی وینیل استات (DVN) همراه با مقدار زیادی DVOH پایدارکننده تولید می شوند.

DVOH تنها پلیمرمعروفی است که از منومر خودش ساخته نمی شود.

اجزا ترکیبی برای پلیمریزه شدن امولاسیونی عبارتند از: آب، منومرها،  پایدار کننده ها و آغازگر. محصول پلیمر شدن امولسیونی،

شیرابه ای از ذرات پلیمر با پایدار کننده های جذب شده می باشد. معروف ترین مثال ، چسب چوب DIY است که

شیرابه آن، شامل پلیمر پلی وینیل استات (DVA) است و به میزان زیادی در کارهای کارگاهی و در

چسباندن اتصالات زبانه درها، پنجره ها و مبلمان در کارخانه ها استفاده می شود و

مثال دیگر در رنگهای امولسیونی بر پایه DVA هستند که برای پوشش سطح یا به عنوان چسب استفاده می شود.

ماده اولیه چسب های ذوبی که از ابزار تفنگ شکلی خارج می شود، معمولاً اتیلن وینیل استات (EVA) است.

کاربرد این چسب ها شامل استفاده در جعبه های مقوایی، صفحه کتاب، اتصالات حرارتی و نئوپان می باشد.

از دیگر چسب های ذوبی می توان چسب های ذوبی پلی آمیدی ، پلی اورتان ، استرهای آلیفاتیک ، پلی استر اشاره کرد.

چسب های حساس به فشار، دائماً چسبناک باقی می مانند و به خاطر استفاده در نوار چسب ها و برچسب ها معروف هستند.

این چسب ها به طور عمده بر پایه لاستیک طبیعی، هموپلیمر دسته ای و تصادفی، استیرن – بوتادین و آکریلیک هستند. PV

نرم شده و پلی اتیلن، مواد نوار معمولی هستند. یک طرف نوار با یک آستری یا لایه زیری پوشیده شده است.

ل و وینیل اکتادسیل کاربامات است که در اثر واکنش با DVOH با اکتادسیل ایزوسیانات ساخته می شود..

اصطلاح چسب حساس به فشار معرف چسب هایی است که در حالت خشک و

دمای معمولی با فشار دست و انگشت با اجسام پیوند قوی برقرار می کنند

چسب های حساس به فشار

پلیمرهای آکریلیک به طور ذاتی حساس به فشار هستند.

چسب حساس به فشار آکریلیکی حاوی مونومرهایی با دمای انتقال شیشه ای زیاد و کم است.

با کم و زیاد کردن این مونومرها می توان خواص چسبندگی این نوع چسب ها را تغییر داد.

چسب های فشاری با پایه لاستیک یا سیلیکون عمدتا در چسب های نواری استفاده می شوند.

چسب های حساس به فشار سیلیکونی را می توان در دماهای ۴۰ °C تا ۳۰۰°C استفاده کرد.

این چسب ها با دو سطوح انرژی زیاد و کم پیوند برقرار می کنند.

چسب هایی که بر پایه پلیمرهای آکریلیکی و لاستکی های طبیعی هستند، رایجترین انواع چسب های حساس به فشارند.

چسب های بر پایه پلیمرهای آکریلیکی دارای پایداری خوبی نسبت به نور فرابنفش (UV) بوده و در برابر آبکافت نیز پایدارند.

پلیمرها به شکل رشته ای، خطی، شاخه ای یا شبکه ای (دارای اتصالات عرضی) در چسب ها یافت می شوند

که به چسب ها قدرت چسبندگی می دهند.

به دلیل تنوع چسب ها و کاربرد فراوان آن ها روش کامل و جامعی که بتواند همه انواع چسب ها را دسته بندی کند                                                                                                                        و در برگیرنده همه آن ها باشد، وجود ندارد.

چند روش معمول طبقه بندی چسب ها به روش زیر است:

• طبقه بندی براساس منشا چسب: چسب ها را براساس منشا آن ها می توان به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیم کرد.                                                                                                       دراین تقسیم بندی چسب های طبیعی خود به سه دسته حیوانی، گیاهی و معدنی تقسیم می شوند.
• طبقه بندی براساس نوع مواد اتصال یابنده: در این روش چسب ها به چسب چوب، کاغذ، فلز به فلز، سرامیک، پلاستیک و نظایر آن تقسیم می شوند.
• طبقه بندی براساس شکل فیزیکی: شکل فیزیکی چسب می تواند مبنای تقسیم بندی باشد.                                                                                                                                             بر این اساس چسب مایع، چسب مایع دوقلو، چسب نواری و نظایر آن نامگذاری می شوند.
• طبقه بندی براساس نوع کاربرد: در این تقسیم بندی چسب ها بر حسب نوع کاربردشان به ساختاری و غیرساختاری تقسیم  می شوند.    

•  تعریف رزین ترموستات

منظور از رزین های ترموپلاستیکموادی است با مولکول های خطی غول آسا که بر اثر حرارت ذوب شده و بر اثر سرما مجددا سفت می شوند و

این عمل می تواند بارها تکرار شود. رزین های ترموست موادی هستند که بر اثر حرارت کم و تحت فشار جامد  می شوند و در صورتیکه مجددا ذوب شوند،

ساختمان مولکولی خود را از دست داده نمی توانند به حالت اولیه بر گردند. رزین های ترموالاستیک

بر اثر حرارت هیچ گاه ذوب و مایع نمی شوندبلکه به صورت خمیری و الاستیک در می آیند